Recycling in Maastrichtse horeca, hoe staat het ervoor?

Carnaval ligt alweer vier weken achter ons. Een carnaval met het beste weer dat we ons konden voorstellen. De chauvinisten onder ons riepen telkenmale weer “tot Slivvenier ‘ne Mestreechteneer is” en dat we daarom dat mooie weer kregen en omdat we het verdiend hadden.

Verdiend door wat?

Misschien door het volgende: jarenlang werd met carnaval bier gedronken uit glazen. Dat is, was en blijft het smakelijkst. Alleen bleek niet iedereen dezelfde insteek te hebben op het moment dat het glas leeg was. Wat de kasteleins ook verzonnen, er waren nog altijd veel bierdrinkers die het glas gewoon uit de handen lieten vallen om wat voor reden dan ook. Maastricht lag bezaaid met glas en daardoor kwam de veiligheid in het gedrang. De hulpdiensten konden er niet meer van op aan dat ze hulp konden verlenen op de hotspots zonder met lekke banden stil te komen staan. Er moest dus iets gebeuren.

Zodra de maatregelen werden besproken door het stadsbestuur en de horecaondernemers begon dat discussie op te leveren in de stad. Iedereen bemoeide zich met het onderwerp, iedereen had een mening over het onderwerp en iedereen sprak met afschuw over de gevolgen voor de bierdrinker. Wat ontbrak was echter de mentaliteit en de wil om minder glas kapot te laten vallen. De plastic beker deed zijn of haar intrede. Daar worstelen we nu al enkele jaren mee. De stad lag dagen lang bezaaid met plastic bekers en alle bijkomende rommel.

Wat vinden Maastrichtse horecaondernemers?

Henri Hochstenbag van café in den Ouden Vogelstruijs: “Er moest iets veranderen, ik merkte echter dat de industrie die hiermee bezig kon zijn niet bewoog, maar er moest iets gebeuren. Het kon zo niet langer. Ook al hadden we een team samengesteld van horecaondernemers, de meningen bleven uit elkaar liggen om samen iets te ondernemen en andere keuzes te maken. In de hoop iets te ondernemen tegen de berg afval werd samen met de gemeente bedacht om voor de eerste beker €0,50 te vragen om zodoende de bierdrinker te vragen de beker nadien weer in te leveren zodat hij gerecycled kon worden.” Henri geeft aan dat dit “het midden / de romp” van het verhaal is. De kop en de staart van het verhaal ontbreken. 

Renewi, die zorgt voor de afvalverwerking, heeft niet aangegeven waarom recycling zo belangrijk is en wat uiteindelijk met het afval gaat gebeuren. “Je kunt dat aan het publiek kenbaar maken, motiveren, waarom het inleveren van de beker zo belangrijk is en dat er een tweede leven is voor de plastic beker.”

Zelf heeft Henri de convenant met de gemeente niet ondertekend. “Ik heb met carnaval 25 mensen in dienst. Door mijn handtekening te zetten moet ik erop toezien dat ook gebeurt waar ik voor teken. In mijn geval, met 25 mensen op meerdere plekken, is dat ondoenlijk. Ik kan ze wel instrueren maar niet steeds controleren of het ook gebeurt. Daar kan ik niet voor instaan. Wel heb ik meegewerkt aan de actie omdat ik de actie onderschrijf en circa 200 zakken met bekers voor recycling heb aangeboden. Het verzoek was om 70% van de gebruikte bekers in te leveren voor recycling en daar hebben we aan voldaan.”

Wat brengt de toekomst?

In de toekomst komt de hardcup (prijs €1,20) of de ecocup in beeld. Henri laat een afbeelding zien van de ecocup. Deze cup is niet doorzichtig doch ziet er uit als melkglas. Dat zal de bierdrinker afschrikken. Maar Henri laat ook zien dat je deze cup kunt voorzien van een vrolijke, passende bedrukking waardoor deze cup verandert in een verzamelobject. De mogelijkheden zijn er dus. De ecobeker kun je ook machinaal laten spoelen en weer opnieuw inzetten voor gebruik. Ligt hier de toekomst?

Wethouder John Aarts heeft in ieder geval, en dat geeft Henri aan, zijn stinkende best gedaan, samen met heel wat horecaondernemers, om de berg afval terug te dringen. Het wachten is op de evaluatie. We hebben een stap in de goede richting gezet maar we zijn er nog niet. Recycling en duurzaam omgaan met producten in onze samenleving blijft voorlopig een actueel agendapunt. Beetje bij beetje groeit de bewustwording dat onze toekomst en die van onze kinderen en hun kinderen hiermee gemoeid is.

Jan Janssen.